Dyrektywa CPR - co to jest? Jaki ma wpływ ma na wyroby elektryczne?

Dla przewodów i kabli stosowanych jako wyroby budowlane dyrektywa CPR opiera się na zharmonizowanej normie europejskiej EN 50575:2014, której data wdrożenia została ustalona na 1.07.2016. Od tej daty producenci/importerzy mieli 12 miesięcy, aby zapewnić pełną zgodność z nowymi przepisami oraz w tym czasie dostosować się do nowych wymagań. Oznacza to, że od 1 lipca 2017 r. wszystkie przewody instalacyjne traktowane są jako wyroby budowlane podlegające stosownym regulacjom. Nowe przepisy nakładają na producentów obowiązek opracowania i udostępnienia Deklaracji Właściwości Użytkowych DoP (ang. Declaration of Performance), a także oznakowania wyrobów objętych normą odpowiednim znakiem CE. Europejska Norma EN50575 określa wymagania dotyczące właściwości w warunkach działania ognia, metody badań i oceny kabli zasilających, sterowniczych i telekomunikacyjnych stosowanych w obiektach budowlanych o określonej klasie odporności pożarowej. Kable i przewody objęte niniejszą normą są przeznaczone do zasilania energią elektryczną oraz zastosowań telekomunikacyjnych w budynkach oraz innych obiektach budowlanych w celu ograniczenia powstawania oraz rozprzestrzeniania się ognia i dymu. Niniejsza Norma Europejska dotyczy:

• kabli elektroenergetycznych – żył izolowanych i przewodów stosowanych np. do zasilania energią elektryczną;
• kabli sterowniczych i telekomunikacyjnych – przewodów, kabli symetrycznych oraz współosiowych z żyłami metalowymi stosowanymi np. w urządzeniach telekomunikacyjnych, do transmisji danych, sygnałów częstotliwości radiowej i wizyjnych oraz sygnalizacyjnych i sterowniczych;
• kabli światłowodowych – stosowanych np. w urządzeniach telekomunikacyjnych, do przesyłania danych, sygnałów częstotliwości radiowej i wizyjnych oraz w urządzeniach sygnalizacyjnych i aparaturze sterowniczej.

Rozporządzenie dotyczy przede wszystkim szeroko rozumianego bezpieczeństwa pożarowego obiektów budowlanych, a w szczególności uogólnienia sposobu klasyfikacji przewodów i metody ich oceniania. Ze względu na duży odsetek pożarów spowodowanych wadliwą instalacją elektryczną, usprawnienie ma na celu zwiększenie możliwości ewakuacyjnych i przyśpieszenie ugaszenia źródła. Przepis obejmuje produkty przeznaczone do stałego ulokowania ich wewnątrz konstrukcji budowlanych i nanosi wymóg umieszczenia przez producenta informacji o klasie wyrobu, potwierdzonego badaniami w niezależnej jednostce badawczej. Wewnątrz dyrektywy zdefiniowano następujące wymagania: oszczędność energii i izolacja cieplna, ochrona przed hałasem, bezpieczeństwo użytkowania, higiena, zdrowie i środowisko, nośność i stateczność oraz najważniejsze, biorąc pod uwagę produkty z zakresu przewodów i okablowania : bezpieczeństwo pożarowe.

Nowe rozporządzenie, nazywane w skrócie CPR, Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 roku modyfikuje obowiązującą dotąd Dyrektywę Rady nr 89/106/EWG i ustala nowe warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych.

Postanowienia nowego rozporządzenia są ściśle powiązane z wejściem w życie zharmonizowanej, nowej normy PN-EN 50575, która w szczegółowy sposób ustala wymagania dotyczące przewodów elektrycznych jako wyrobów budowlanych. To właśnie z jej powodu producenci kabli oraz przewodów mają obowiązek każdorazowego umieszczania informacji o klasie wyrobu, potwierdzonej badaniami przeprowadzonymi w niezależnej jednostce badawczej.

Norma PN-EN 50575 ustala, że wszystkie kable i przewody elektroenergetyczne, które na stałe będą zamontowane na budynkach, takie jak np. przewody instalacyjne, są wyrobami budowlanymi. Dlatego zgodnie z normą każdy z wyrobów musi być oznakowany w sposób jednoznacznie opisujący jego klasę reakcji na ogień. Dodatkowo kable i przewody muszą być odpowiednio oznakowane w sprawie deklarowanej klasy reakcji na ogień. Określenie klasy reakcji na ogień opiera się przede wszystkim na badaniu zgodnie z normą EN 50399 oraz PN-EN 60332‑1. Badania pozwalają na sklasyfikowanie wyrobów w jednej z poniższych klas: Aca, B1ca, B2ca, Cca, Dca, Eca, Fca.

Wobec powyższego producenci są zobowiązani do znakowania we właściwy sposób wszystkich kabli przeznaczonych do pracy w instalacjach zapewniających zasilanie i transmisję sygnału w budynkach oraz przedstawienia Deklaracji Własności Użytkowych na te wyroby.

Deklaracja Właściwości Użytkowych musi posiadać m.in.: informację o klasie wyrobu, dane identyfikacyjne producenta, niepowtarzalny kod identyfikacyjny typu wyrobu, informację o zamierzonym zastosowaniu, odniesienie do normy zharmonizowanej oraz odpowiednią dokumentację techniczną lub specjalną dokumentacją techniczną.

CPR [Construction Product Regulation]

Aktualna norma PN-EN 50575 określa że wszystkie kable i przewody elektroenergetyczne, które na stałe będą zainstalowane są wyrobami budowlanymi.

PN-EN 50575 precyzuje sposób badania, weryfikacji oraz potwierdzania właściwości użytkowych wyrobów przez producentów kabli.

Dlatego zgodnie z normą każdy wyrób musi być oznakowany w sposób jednoznacznie opisujący jego klasę reakcji na ogień.