Indukcja na Wago, czy kostkę?

Cześć, Zapewne jedne i drugie przeszły odpowiednie testy i posiadają odpowiednie certyfikaty by ze spokojem je zastosować, ja osobiście mam Wago od 5 lat i nigdy problemów z tym nie miałem

Dzień dobry,

to zależy od preferencji budżetowych.

Technologia Wago jest wygodniejsza ,bo można urządzenie szybko  sprawnie odpiąć w przypadku awarii urządzenia.

Proponowane rozwiązanie w zależności od ceny  od najniższej:

grupa 2273

https://www.wago.com/pl/search?text=2273

grupa 221

https://www.wago.com/pl/search?text=221&pageSize=20

grupa Winsta

https://www.wago.com/pl/wielowtyki/gniazdo/p/770-105

Z poważaniem

Grzegorz

Osobiście widziałem jak robią to osoby z montażu znanych sklepów AGD, biorą zwykłą kostkę łączeniową i zaklejają taśmą izolacyjną. Działa, działa ok. Niech będzie. Ja natomiast osobiście do płyt indukcyjnych używam złączek Wago, jednak sporadycznie, ponieważ często o nich zapominam, a jako że mieszkam z "starym elektrykiem" to mam pełno zwykłych złączek elektrycznych pod dostatkiem dlatego one u mnie górują:)

Na złączki Wago, bo jest to dla mnie wygodniejsze, a szczególnie gdy są już meble i jest utrudniony dostęp. Natomiast pomijając czas i koszt takiej usługi, bardzo fajne rozwiązanie zobaczyłem na kanale YT @WAGO, puszka ze złączkami oraz wspomniane już wcześniej złącze Winsta. Gdybym robił u siebie to bym takie rozwiązanie zastosował :D Tylko trzeba się z tym uwinąć przed montażem mebli

Bardzo fajne rozwiązanie w kooperacji z WAGO stworzył polski producent EPN: https://www.tim.pl/puszka-do-podlaczen-agd-do-kuchenek-had-4-s-nt-pt-zaciski-wago-6mm2-1869-00/p/000 . Polecam

Nauczono mnie że zwykła kostka i przewód odizolowany na całej jej długości jest dobrym sposobem podłączania odbiornika o takiej mocy i długo tak robiłem, jednak im dłużej stosuję Wago tym bardziej się do nich przekonuję i obecnie już nie ma dla mnie większej różnicy czy łącze na standardowe kostki czy szybkozłączki.

Lepsze jest i będzie zawsze wrogiem dobrego.

W obu przypadkach dobrze wykonane połączenie będzie bezpiecznie funkcjonować, ale czy pamiętacie, że każde połączenie śrubowe należy dokręcić z odpowiednia siłą (nie można za lekko i nie można za słabo) więc istnieje konieczność użycia wkrętaka dynamometrycznego (co niewielu instalatorów robi i tu pytanie czy tak wykonane połączenie jest dobrze wykonane?). Co bardzo ważne i o czym często zapominamy to w każdym połączeniu śrubowym należy okresowo kontrolować siłę docisku (po prostu podczas okresowego przeglądu instalacji elektrycznej trzeba wkrętakiem dynamometrycznym sprawdzać czy śrubka się nie poluzowała).

W przypadku połączeń sprężynowych odpowiedzialność za prawidłową siłę docisku ponosi producent złączki. Dodatkowo instalator nie musi stosować wkrętaka dynamometrycznego i okresowo sprawdzać siły docisku. Sprężyna w miejscu styku z żyłą wykonuje połączenie beztlenowe a więc nie zachodzi proces utleniania się miejsca styku i zwiększania rezystancji. Jeśli to samo zagadnienie przeanalizujemy w kontekście połączeń śrubowych to najczęściej łączymy przewód z żyłą typu linka z żyłą typu drut. Linkę należy zakończyć (czasami jest już zakończona) tulejką, która powinna być zaciśnięta praską wykonującą zaciśnięcie beztlenowe (konstrukcja matryc praski jest odpowiednia i siła zacisku tak obliczona, aby po zaprasowaniu tulejki do wnętrza nie dostawały się gazy powodujące proces utleniania i wzrost rezystancji połączenia).

Jeśli uwzględnimy te wszystkie czynniki to okazuje się, że połączenia sprężynowe w porównaniu do połączeń śrubowych są szybsze, bezpieczniejsze i tańsze w wykonaniu (zajmują miej czasu i nie potrzeba specjalnych narzędzi do ich wykonania i późniejszej kontroli) więc dla mnie wybór jest oczywisty. 

P.S.

@Szymon028 dziękuje że poruszyłeś zagadnienie "przewód odizolowany na całej jej długości".

Wykonując połączenia sprężynowe wystarczy zdjąć izolację z przewodu na odcinku wskazanym przez producenta. Po włożeniu w zacisk, sprężyna wykonuje punktowy styk o odpowiednio niskiej rezystancji, ale musimy pamiętać, że producent złączki przewidział i określił jakiej średnicy żyły można w niej stosować dzięki czemu powierzchnia styku jest odpowiednia do prądu jaki przez to połączenie przepływa. Jeśli przeanalizujemy sytuację (jaka może łatwo wystąpić w zacisku śrubowym) w której żyła jest odizolowana na większej długości i z czasem docisk śrubki ulega zmniejszeniu to może okazać się, że pod wpływem przepływającego prądu i naprężeń w różnych miejscach wewnątrz złączki śrubowej (które niekoniecznie były przewidziane jako miejsce połączenia) pojawia się iskrzeie efektem czego jest wzrost temperatury a tu już niewiele trzeba do upalenia żyły i pożaru.

Myślę że Wago jest lepszym rozwiązaniem, Zazwyczaj dostęp do puszki jest słaby a styk w jednym i drugim przypadku będzie wystarczający, a przynajmniej w wago mamy pewność że śrubka się nie poluzuje.

Myślę że Wago jest lepszym rozwiązaniem, Zazwyczaj dostęp do puszki jest słaby a styk w jednym i drugim przypadku będzie wystarczający, a przynajmniej w wago mamy pewność że śrubka się nie poluzuje.